Gerald’s Game

Na het nieuws over IT en het recent gecancelde The Mist, is er opnieuw wat te checken dat zijn oorsprong vond in het brein van Stephen King: Gerald’s Game. De Netflix Original is sinds 29 september te bekijken.

Gerald’s Game, gaat over Gerald en Gerald wil een spelletje doen met zijn vrouw. Hij bindt haar vast aan het bed met handboeien, valt enkele minuten later dood neer door een hartaanval en zijn vrouw kan geen kant op.

Best een origineel idee. De vrouw van King zei toen Gerald’s Game (het boek) uitkwam tegen hem: ‘You wrote Misery, that had about two characters in it and now you’ve written a book about one woman on a bed. Your next book is gonna be called ”Living Room Couch”, and it’s gonna have no characters at all.’
King vindt dat nog steeds wel een aardig idee maar ”hasn’t gotten to it yet”.

Just some of dad’s shit

Het schrijfproces van Gerald’s Game is er wel eentje waar King zijn hoofd over brak. Het idee van de vrouw vastgebonden aan een bed als een soort liggende Jezus stond hem wel aan. Toen hij begon met schrijven, bedacht hij dat de vrouw – om zichzelf te redden – haar benen omhoog zou gooien en achter het bed zou plaatsen en vanaf dat punt wel iets kon vinden om zichzelf los te krijgen. Maar die theorie moest natuurlijk getest worden…

Dus King riep zijn zoontje Joe naar de slaapkamer toe en zei: ‘This is what we’re gonna do Joe. I’m gonna tie you to the bed and I need you to try to get out. Put your legs up, over your head or something like that.’ Joe stelde geen vragen en haalde zijn schouders op: ‘Ok dad.’
Net toen King zijn veertienjarige zoontje had vastgebonden, kwam zijn vrouw binnen lopen. Ze stond even stil, keek op naar King en zei: ‘What in GODSNAME are you doing?’
En joe, vastgebonden aan het bed, reageerde: ‘Hey mom. Dunno, just some of dad’s shit.’

Joe ging stuntelen en stuntelen, maar kwam niet los. King keerde verslagen terug naar zijn schrijfkamer, dacht: I’m Fucked, en bleef nadenken tot hij uiteindelijk tot de oplossing kwam. Wat die oplossing is, vertel ik natuurlijk niet.

Van boek naar film

Tot zover alle trivia. Je weet niet wanneer het eens van pas komt.

Gerald’s Game is nooit eerder verfilmd en dat maakt het interessant. Zonder enig vergelijkingsmateriaal hebben we alleen het boek waar we ons aan vast kunnen houden qua verwachtingen en dat is niet per se positief te noemen. Gerald’s Game is – wat mij betreft – het minste boek dat King heeft geschreven.

In de meeste gevallen houdt een film zich zelden aan het boek. Natuurlijk worden de belangrijkste elementen uit het boek geplukt, maar daarna moet je als lezer kunnen loslaten.

In Gerald’s Game is dit niet het geval. Man man man! Werkelijk elke stap en zelfs bijna letterlijke dialogen komen rechtstreeks uit het boek. We worden verdomme doodgegooid met verfilmingen van King boeken, de een nog rukker dan de ander, en dan net bij dit boek wordt besloten dat het verhaal wél compleet wordt gehouden. Als er één verhaal was geweest waar je als regisseur mee aan de haal mocht gaan, dan was het Gerald’s Game wel.

Mooi!

Afijn, dat gezegd hebbende: de acteurs zijn werkelijk briljant, de flasbacks zijn prachtig, de echte horror en creepy shit is volop aanwezig. Oh! Als je niet van bloed of opengeritste mensen houdt, dan zul je een scene of zes moeten skippen.

Ja, Gerald’s Game is mooi geworden. Heel erg mooi. Er zijn een aantal elementen uit het boek wat verder uitgelegd, waardoor het gehele verhaal een soepel en geloofwaardig verloop heeft. En toch ben ik niet enthousiast. Er mist een laag die normaal zo kenmerkend is voor King. Gerald’s Game voelt, ook na deze verfilming, nog steeds als een schets, een eerste versie.

Jessie is als hoofdpersonage misschien niet interessant genoeg. Of misschien is het wel gewoon de hond, het weer, het boshuisje, de symboliek of alles bij elkaar, maar iets maakt het aardig, in plaats van fantastisch. Ik kan er de vinger niet opleggen.

Het einde van Gerald’s Game is typisch Amerikaans (een beetje dramatisch). Een scene die laat zien dat de karakters nu echt oké zijn en natuurlijk hebben we de slotscene waar iemand over straat loop, de toekomst tegemoet. In de zon. Ja. Hoort er allemaal bij als je een film maakt.

Conclusie

Al met al: best oké, maar niet een film die je lang bij zal blijven. Als je Gerald’s Game gaat bekijken, bedenk dan even dat het zoontje van King vastgebonden aan een bed lag, zodat King tot de uiteindelijke oplossing kon komen. Dat verhaal is (stiekem) vermakelijker dan de film zelf.

Gerald’s Game is te bekijken op Netflix.