JackyIn Horror Throwback checken we oude horrorfilms voor je, om te zien of ze de moeite waard zijn. We trappen af met The Unborn.
The Unborn: It wants to be born now
In The Unborn volgen we Casey die langzaam maar zeker wordt overgenomen door een geest. Van wie die geest is, houden we liever even in het midden. Casey gaat op onderzoek uit en komt terecht bij een rabbijn die haar zou kunnen helpen, maar hij twijfelt. Hij heeft nog nooit zoiets is gedaan en gelooft er niet in dat Casey’s lichaam langzaam wordt overgenomen door iets wat niet van deze aarde komt. Tot hij zelf geconfronteerd wordt met The Unborn en besluit de gok te wagen.
Van de acteurs moet je ‘t hebben 
Het verhaal van Casey is een klein beetje standaard, maar er is niets wat een goeie cast niet kan oplossen. Casey wordt gespeeld door Odette Anabel, Rabbijn Sendak door Gary Oldman en ook Idris Elba komt even om de hoek spieken. En dan hebben we nog Cam Gigandet en Atticus Shaffer, het jochie dat Brick speelt in ABC’s The Middle. Hier laat ‘ie een andere kant zien, die van het vreemde buurkind dat om een of andere reden elke keer in de buurt is als er wat gebeurt. Leuk wel, om hem in zo’n soort film te zien.
Gelul heen en weer
Over de acteurs hoeven we niet te klagen, dat zit allemaal wel goed. Het acteerwerk is geloofwaardig en ze vormen een mooie groep. Toch komen ze niet allemaal even lekker tot hun recht. Hoe dat komt? Een kwestie van een gebrekkige verhaallijn lijkt het. Als de kijker bij minuut 50 aankomt, is er eigenlijk nog niet zo veel interessants gebeurd. Het is wat gelul heen en weer, er komen wat personages bij, af en toe is er een schrikmomentje, maar al dat lijkt er in eerste instantie niet op het verhaal verder te brengen.
Uiteindelijk doet ‘t dat wel. The Unborn is daarmee misschien wel eens van de traagste (saaiste?) horrorfilms van de afgelopen tien jaar, maar suspense is natuurlijk ook een onderdeel van dit genre. Er zit een onderstroom van onveiligheid in het verhaal, af en toe zie je wat op het beeld verschijnen, maar échte horror is het niet. Hier en daar een kruipend ding dat als een malle op de hoofdpersoon komt aflopen (leuk!), maar het had allemaal wel een stukje interessanter gemogen.
Conclusie
Desalniettemin is het een Horror Throwback vermelding waard, omdat de acteurs zo goed werken als team, omdat Odette Anabel haar personage Casey geloofwaardig neerzet en omdat je kunt zien hoe een klein jochie verandert in een lopend skelet met een mes. Tel daarbij het einde dat schreeuwt om een vervolg, (dat tot op heden is uitgebleven) en het is aardig vermaak voor anderhalf uur.