AbyxNa meer dan vijf jaar wachten kwam Nintendo deze maand eindelijk met een nieuwe Zelda game voor de consoles. The Legend of Zelda: Breath of the Wild is een launch game voor de nieuwe Nintendo Switch maar verschijnt ook nog op de Wii U. Is de game het lange wachten waard geweest?
Het is vroeg in de middag in een zonovergoten Hyrule als ik besluit wat champignons, planten en vissen te verzamelen. Ik heb namelijk net een veilige plek gevonden in de buurt van een paardenstal waar ik ongestoord kan koken. Normaliter krijg je me de keuken niet in maar, net zoals in het echte leven, moet je in Breath of the Wild zelf je voedsel bereiden wil je in leven blijven. Niks geen potions in dit spel, nee, je zult alles zelf bij elkaar moeten bakken en braden.
Harry, mijn paard, heb ik achtergelaten bij de paardenstal want klimmen en klauteren, dat is zijn ding niet echt. En het is wel wat ik ga doen om flink wat ingrediënten te verzamelen. Bovenop de rotsen heb ik een prachtig uitzicht op de lokale vallei en ik bereid me voor op een middagje jagen, vissen en planten plukken.
Totdat ik een kamp zie beneden waar een aantal Bokoblins zich verschanst hebben.
Oei.
Dit soort kleine kampen zitten overal in Hyrule. Gevuld met een handjevol kamperende Bokoblins waarvan er meestal eentje de wacht houdt op een toren. Alert en klaar om de rest te alarmeren als je gespot wordt. Op een zonnige middag hoef je niet te proberen om dichterbij te sluipen. En dus wacht ik tot het donker wordt. De duisternis zorgt er voor dat ik lastiger te ontdekken ben. In theorie.
Natuurlijk zou ik kunnen proberen om met getrokken zwaard het kamp binnen te denderen maar die kamikaze-aanpak werkt voor mij niet zo lekker. Wapens breken na een korte periode van gebruik en ik heb nog maar één fatsoenlijk sterk zwaard over. Beter om de Bokoblins met pijl en boog van een afstandje te bestoken en hopen dat ik een paar wapens van hun kan afpakken. Na langzaam dichterbij geslopen te zijn – een metertje laat zien hoeveel lawaai je maakt – lukt het me om een pijl door het hoofd van de wacht te schieten en met zijn eigen knots de rest van de Bokoblins uit te schakelen. Met als beloning een kist waar extra pijlen in blijken te zitten. En natuurlijk kan ik nu in alle rust verder met het verzamelen van planten.
Open wereld
Het is zo maar een fragment uit de tientallen uren die ik in Breath of the Wild heb doorgebracht. Uit mijn eigen verhaal want hoewel Nintendo natuurlijk gezorgd heeft voor een overkoepelend verhaal in het spel, staat het je geheel vrij om zelf te bedenken wat je in Breath of the Wild gaat doen. Je wordt vanaf het begin losgelaten en met een minimale uitleg mag je zelf gaan uitzoeken hoe de wereld in elkaar steekt. En wat er allemaal te doen is.
Het verschil ten opzichte van alle eerdere Zelda games kan ook nauwelijks groter zijn. Je wordt niet meer aan het handje vastgehouden en langs de dungeons (en wapens) geloodst om het vooraf bedachte verhaal uit te gaan spelen. Nee, dit is een open wereld waarin je helemaal zelf bepaalt wat je doet en in welke volgorde je het wilt doen.
De massief grote dungeons uit eerdere spellen zijn vervangen door 120 Shrines (Tempels), die verspreid door geheel Hyrule staan. Stuk voor stuk bevatten ze puzzels en gevechten die je een Spirit Orb opleveren als je ze weet op te lossen. En ja, de puzzels zijn nog net zo inventief en uitdagend als je gewend bent van eerdere Zelda games.
Heb je vier Orbs verzameld? Dan kun je die inwisselen voor een extra hartje gezondheid of een extra stukje stamina waarmee je langer kunt klimmen en zwemmen. Geen zin in puzzelen? Ook prima want er zijn honderden(!) Korok Seeds verstopt in Hyrule die je kunt gaan zoeken in ruil voor beloningen. Of misschien wil je de hele dag jagen en vissen om zo gerechten en elixers te kunnen koken? Dat kan. Je kunt ze ook verkopen om de allerrijkste handelaar in Hyrule te worden, als dat meer je ding is. Op geen enkel punt word je gedwongen om een verplichte quest of sidequest te gaan doen.
Sterker nog, alles wat je kunt doen in de wereld *moet* je ook helemaal zelf ontdekken. Er is geen receptenboek met combinaties van de tientallen soorten ingrediënten die je kunt verzamelen. Je krijgt geen subtiele hints welke krachten je nodig hebt om lastige puzzels op te lossen. En je hebt weliswaar een prima kaart van de wereld maar je zult in elk gebied eerst torens moeten vinden en beklimmen voordat de kaart ingevuld wordt. Om vervolgens elk hoekje en gaatje van de gigantische wereld uit te moeten kammen om alles te ontdekken en te verzamelen. Maar dat is tegelijkertijd ook zijn eigen beloning omdat je telkens weer wat nuttigs vindt.
Wil je dan uiteindelijk toch het verhaal gaan volgen als je de beste gerechten, kleding en wapens verzameld hebt? Dan mag je de strijd aanbinden met Ganon in Hyrule Castle om het spel te beëindigen maar het is, net als al het andere in Breath of the Wild, volledig optioneel.
Look and feel
Breath of the Wild ziet er fantastisch uit, ongeacht of je het op de Wii U of de Switch speelt. Het is niet foto-realistisch maar de traditionele getekende Nintendo stijl heeft er nog nooit zo mooi uitgezien. Het uitzicht is regelmatig adembenemend en de omgevingen van de verschillende gebieden hebben ook echt impact op hoe je speelt. In koude gebieden moet je zorgen dat je warm blijft, tijdens regenbuien is het klimmen lastiger en gedurende onweer moet je beschutting zoeken (of het risico lopen dat de bliksem inslaat omdat jij met metalen wapens rondloopt).
Toch zijn er wel een paar kleine minpuntjes te vinden. Voor het eerst is er voice-acting in een Zelda game – tijdens de cutscenes – maar die vond ik behoorlijk slecht eigenlijk. Gelukkig kun je de taal eenvoudig veranderen en de cutscenes wegklikken. Ook krijgt Breath of the Wild problemen met de framerate als je bijvoorbeeld tegen een grotere groep vijanden vecht. Het zijn tekenen dat, ondanks het lange wachten, het spel toch nog iets te vroeg op de markt is gebracht zodat het als launch game voor de Switch kon dienen.
Samengevat
Die paar minpuntjes vallen echter totaal in het niet bij de verdiensten van het spel. Met Breath of the Wild heeft Nintendo iets gedaan dat ik niet voor mogelijk had gehouden: namelijk al mijn verwachtingen overtroffen. Nintendo was al heer en meester van de kleurrijke avontuur- en puzzelgames met geniaal ontworpen levels. Maar het laat nu zien ook een open wereld game te kunnen maken die me alles geeft wat ik zoek in een Nintendo game. Breath of the Wild is niet alleen de allerbeste Zelda game, het is simpelweg het allerbeste spel dat Nintendo ooit gemaakt heeft.
Stof je Wii U dus maar af of ren naar de winkel om een Switch te kopen want The Legend of Zelda: Breath of the Wild moet je gewoon gespeeld hebben.
Raymond
Speelt met alles. Heeft een mening over alles. Kan en wil niet kiezen tussen Nintendo, Playstation en Xbox.