JackyEr is een ton aan series op te noemen die het van briljante afleveringen tot matige films hebben geschopt. Sex and the City is zo’n voorbeeld (gewoon een héle lange aflevering), of Gooise Vrouwen (slecht geschreven, bedroevend, maar huisvrouwen gingen er gek op) en nu is daar: Absolutely Fabulous: The Movie.
Persoonlijk gaat mijn voorkeur niet uit naar Britse humor en ik heb Absolutely Fabulous dan ook nooit gezien. Redactielid Dennis was positief, want ”vroeger was seizoen 1 zo leuk!” maar wat er nu was uitgebracht… daar had hij ook geen idee van. Na ontvangst van mijn review exemplaar, stapte ik er dan ook met gemengde gevoelens in. Niet geheel onterecht, zou later blijken.
Absolutely Fabulous: The Movie in het kort
Absolutely Fabulous: The Movie heeft niet echt ”één kleur”. Er is een boekendeal die wel en toch ook weer niet doorgaat, er is iets met een financieel probleem, een kleindochter die een ondeugende blik in haar ogen heeft, er is mode én er is Kate Moss die in een rivier wordt geduwd. Na dat laatste incident vluchten de twee fabuleuze dames naar Frankrijk om daar een oude vrouw die veel geld heeft aan de haak te slaan.
Tussendoor gebeurt ook nog van alles en we zien een heleboel bekende Britten, maar het resulteert met name in aanhoudende chaos. Absolutely Fabulous is vooral een gevalletje: zoek het verhaal.
Is dat jammer? Weet ik niet. Wat mij betreft wordt Britse humor sowieso hevig overschat. Maar met zogenaamde top schrijvers aan boord, zou je toch zeggen dat je op z’n minst een goed verhaal mag verwachten, zelfs als je niet van de comedy houdt?
Oubollig
Ik kijk naast me en zie dat ook mijn mede-recensent (die vaak en veel lacht én fan is van Absolutely Fabulous) met een wat gespannen mond naar de film kijkt. Zijn blik staat voor het eerst niet op pret, maar op schaamte. Plaatsvervangende schaamte. En ik snap hem. Het is een beetje alsof je in deze tijd naar André van Duin gaat kijken. Ja, in de jaren 90 was dat grappig (voor sommigen), maar als we nu naar hem kijken, zien we de humor er niet van in.
Absolutely Fabulous heeft precies dat probleem. Het is een spektakel van oubollige grappen, slapstick, overdreven dialogen en het is allemaal nét niet leuk genoeg. De twee dames zijn een karikatuur. Oh! En de rest trouwens ook. Ze leven niet!
De kwaliteiten van de acteurs zijn morsdood. En wij moeten dat anderhalf uur, met kromme tenen, aanschouwen. Maar ik weet niet of dit helemaal ”Absolutely Fabulous” is, want ik begrijp Engelse humor niet. Maar toch begint me op de helft van de film wel te dagen dat het écht niet aan mij ligt: het is gewoon niet grappig. Punt.
Drama
De acteurs in Absolutely Fabulous doen me denken aan de ”acteurs” die kunstopleidingen doen. Elke keer als ze weer een periode afsluiten, wordt er een optreden gegeven. Als je pech hebt en niet op tijd de zaal uit loopt, dan moet je kijken naar een half uur aan belabberd acteerwerk. Acteerwerk bomvol karikaturen, een heleboel humorloze comedy en grapjes over poep. Ja… Iets waar een kind van vier om zal lachen, maar een volwassene wordt vooral doodmoe van je.
Dat laatste is hier wat mij betreft aan de gang. Na anderhalf uur, heb ik het gevoel alsof ik inmiddels al drie uur in bed had moeten liggen. Ik ben moe. Ik ben Absolutely Fabulous moe. Ik wil dit nooit meer zien. En zelfs het ”briljante” seizoen 1 zal ik met liefde overslaan.