JackyOpnieuw eentje in de categorie films waar we totaal geen aandacht aan besteed hebben: Split. Deze film van top regisseur M. Night Shyamalan ging op 20 januari 2017 in première. Dat lijkt nog niet zo lang geleden, maar wat de fuck! We zijn alweer bijna halverwege het jaar. Eens even checken of ‘t wat is.
Split: Zo veel in één
In Split maken we vrijwel direct kennis met Kevin (James McAvoy), die op relaxte wijze een auto meeneemt waar op dat moment drie tienermeisjes in zitten. De vader wordt bewusteloos achtergelaten, Kevin stapt rustig in en dat is dat. Hij sluit de drie meiden op in (wat lijkt) een kelder, maar komt ze op verschillende momenten op de dag opzoeken. De sanitaire voorzieningen zijn aanwezig, de meiden krijgen voldoende te eten… Ze hebben het zo slecht nog niet getroffen. Tenminste, daar lijkt het op totdat ze erachter komen dat hun ontvoerder niet één, maar drieëntwintig personen is.
Dennis, één van de drieëntwintig personen die in Kevin leeft, is de grote aanjager, maar ook het negenjarige jongetje Hedwich, Patricia (de vrouw des huizes) en Barry komen regelmatig even naar voren. Het is een drukke boel daar! Alle personages hebben hun eigen trekjes, hun eigen stem en ook hun eigen kleding. Het enige wat niet verandert is het gezicht, want nouja… dat gaat nou eenmaal niet zo makkelijk.
McAvoy zet een overtuigend spel neer en brengt alle personages die hij speelt mooi tot leven, maar ook de drie tienermeiden doen het goed. Tijdens Split zien we niet alleen maar wat er gebeurt in het huis en met de vele personages die in Kevin leven, maar we zien hem ook bezoekjes brengen aan zijn psychologe en wetenschapper Dr. Fletcher. Zij weet al lang dat er iets nieuws aan de hand is met Kevin, maar het is moeilijk om tot hem door te dringen.
D.I.D & Schizofrenie
Split gaat niet over schizofrenie, maar over D.I.D (in het Nederlands DIS): een dissociatieve identiteitsstoornis. Er is eigenlijk vrij weinig over bekend, maar het concept van D.I.D wordt door sommigen ook wel ”meerdere persoonlijkheden” genoemd.
In de meeste gevallen komt dit na een traumatische gebeurtenis waardoor de persoon die het trauma heeft opgelopen bijvoorbeeld psychosomatische klachten krijgt, maar compleet ”afgesneden” is van het deel dat het trauma opliep. Dat deel wordt als het ware een ander persoon. Zo kunnen mensen met deze stoornis in het dagelijks leven prima functioneren en hoeven ze niet te dealen met hun trauma (op onverklaarbare somatische / overige psychische problemen na).
In de onderzoeken naar deze stoornis, komt ook naar voren dat mensen als tweede persoon plotseling een andere stem kunnen hebben, ze kunnen ziektes hebben die de eerste persoon niet heeft en zich compleet anders gedragen. Vaak is die tweede persoon iemand waarvan ze niet eens weten dat die bestaat.
Welnu, tot zo ver de theorie daarachter. Wat er in Split gebeurt is net even anders: hier weet hoofdpersoon (Dennis) dat Kevin bestaat, maar Kevin zelf weet niet dat zijn 23 persoonlijkheden bestaan. Dennis, Hedwich en al die anderen leven met elkaar in 1 lichaam, ze kennen elkaar, voeren gesprekken met elkaar, maar Kevin zelf komt daar niet aan te pas. Zie het als een uitbreiding op het bovenstaande verhaal. Klinkt complex, zal het in boekvorm vast ook zijn geweest, maar dat valt in Split allemaal reuze mee. Het is wel aardig uitgewerkt, met hier en daar een foutje, maar goed dat mag de pret niet drukken.
Dreiging
Het meest fascinerende is de psychologische inslag en de functionaliteit van ieder karakter. Kevin heeft al deze karakters gemaakt om zo een heel normaal leven te kunnen leiden. Er is feitelijk ook niks aan de hand, want de meiden die in zijn kelder zitten, zijn vaker veilig dan onveilig. Maar toch is er die dreiging vanuit het conflict dat Kevin met zijn persoonlijkheden heeft. Er gaat iets gruwelijks aankomen, je weet alleen niet wat. En hij weet ‘t ook niet.
Conclusie
Het is weer op en top M. Night Shyamalan! Split grijpt meteen, houdt niet op een irritant opvallende manier informatie verborgen voor de kijker en het acteerwerk is oké. Als de film op zijn einde loopt, wacht je op de trick ending, waar Shyamalan om bekend staat… en die komt niet. Tenminste: niet tot in de laatste seconde.
Wat die Trick Ending is zou je kunnen opzoeken op internet. Zes dagen geleden werd het overigens pas bekend gemaakt, maar ik ga natuurlijk niet spoilen. Gewoon kijken, mocht je dat nog niet gedaan hebben.
© afbeeldingen via Filmdepot